Kot nubijski/żbik afrykański– podgatunek żbika europejskiego, ssaka z rodziny kotowatych. Zamieszkuje prawie całą Afrykę (poza bezwodnymi pustyniami i tropikalnymi lasami deszczowymi) oraz Półwysep Arabski. Jak widać, istnieje pewne zamieszanie w nazewnictwie tego gatunku. Wynika ono z faktu, że najnowsze badania genetyczne dowodzą niezwykle bliskiego pokrewieństwa między żbikiem i kotem nubijskim i sugerują, że należy je zaliczyć do jednego gatunku, ewentualnie wydzielając jedynie odrębną grupę żbików zamieszkujących Bliski Wschód i Afrykę. Kota nubijskiego uważa się za przodka kota domowego.

Długość    z głową: 45-75 cm.

Długość ogona    20-38 cm.

Masa ciała    3-6,5 kg.

Wysokość w kłębie    36 cm

Ubarwienie    Kot o zmiennym ubarwieniu, od żółtoszarego do ciemnoszarego. Deseń mało widoczny, podobny do wzoru spotykanego u kotów domowych. Tylna strona uszu ma czerwony lub rudobrązowy odcień. Ogon z dwiema wyraźnymi obrączkami, reszta "rozmazana". Pyszczek prążkowany. Koty leśne są ciemniejsze od tych, które zamieszkują półpustynie.

Budowa    Kot o dość lekkiej budowie. Ogon spiczasty, długi i cienki.

Pożywienie    Drobne gryzonie, pajęczaki, jaszczurki i niewielkie ptaki.

Dojrzałość płciowa    11 miesięcy.

Rozród    Ciąża trwa około 50-60 dni, w miocie 2-3 młodych.

Przedstawiciel tego gatunku został sklonowany w 2003 roku, był to samiec o imieniu Ditteaux. Potem klonowano kolejne osobniki, by zapobiec wymarciu tego gatunku. W 2005 roku przyszło na świat osiem zdrowych kociąt, których rodzice byli klonami.

Tryb życia

    Prowadzi samotny tryb życia.